بادبادک (1)

من دلم میخواهدخانه ای داشته باشم پردوست

بردرش برگ گلی میکوبم

روی آن با قلم سبز بهار

مینویسم:

خانه دوستی ما اینجاست

 تا که سهراب نپرسد دیگر خانه دوست کجاست

________________________________________________________________________

و اما جریان بادبادک چیست؟

دخترم چندماهه بود که به این فکر افتادم توی این جامعه ای که بچه ها همبازی ندارن و با تعداد کمی از افراد درتماس هستند و تمام زندگیها ماشینی شدن و تمام سرگرمی بچه ها شده نشستن توی چهاردیواری خونه ها و تماشای تلویزیون و بازی با کامپیوتر و لپ تاپ و موبایل و آی پد و پلی استیشن و...

چه کاری میتونم برا دخترم انجام بدم که هرچه کمتر به این سمت و سو کشیده بشه؟

آخه چرا بچه های ما نتونند مثل ما از لذت بازیهای گروهی و پرهیجان بهره مند بشن؟

چرا باید نسل جدید ما اینقدر منزوی و خانه نشین باشن؟

چراباید اینقدر توی روابط اجتماعی ضعیف باشن؟

و خیلی چراهای دیگه...

از همون ابتدا من و دارا تصمیم گرفتیم تمام تلاشمون رو در این راستا بکنیم.ولی خب فقط ما کافی نبودیم،و مخصوصا به خاطر بدی آب و هوای بوشهر محدودیتهایی داشتیم تااینکه دوست نی نی سایتیم زهرا جون مامان امیرعلی جایی تحت عنوان خانه بازی بادبادکها بهم معرفی کرد و من متوجه شدم برخلاف جاهای برای بچه ها از1سالگی بازی و آموزش دارند.

اولین بار آوا 1 ساله بود و هنوز نمیتونست راه بره که باهم رفتیم. 6-7 ماهی جسته و گریخته میبردمش ولی توی این 7-8 ماه اخیر مدام روزهای 1شنبه و 4شنبه میبرمش غیراز اینکه بوشهر نباشیم.

خیلی علاقه منده وجدیدا به زور باید بیارمش.

کلاس نی نی ها 1 ساعته که توی اون 1 ساعت فرخنده جون بازیهای هدفمندی برا نی نی های 1-3ساله ترتیب میده.

منم تصمیم گرفتم پست های بادبادک رو توی وبلاگ آوا اضافه کنم وشرح بدم.

1شنبه 92/7/14